Ongelukje....

Dit keer een minder leuk verhaal. Gisterenmorgen zouden we om 10 uur opgehaald worden om naar Koh Phangan te gaan. Genoeg tijd dus om nog ergens een lekker ontbijtje mee te pikken. Dit mocht helaas niet zo zijn.....
Onderweg zijn we met de scooter gevallen. Er lag zand in een bocht en toen zijn we onderuit gegleden. Papa had zijn arm uit de kom en een aantal flinke schaafwonden. Ikzelf heb gelukkig alleen een paar kleine schaafwonden. Er kwamen meteen een heleboel mensen te hulp en hebben de ambulance gebeld. Wat leek dat lang te duren zeg. Papa lag daar op straat kapot te gaan van de pijn met zijn arm uit de kom. Ik was helemaal duizelig kon bijna niet rechtopzitten. Een vrouwtje heeft mijn nek en hoofd zitten masseren en iemand ging water halen. Van weer iemand anders kreeg ik een potje kruiden onder m'n neus geduwd en van weer iemand anders een methol-achtig goedje om aan te ruiken. Tegen duizeligheid en benauwdheid. Wat was ik geschrokken zeg! Volgens mij heb ik de helft maar meegekregen en toen was de ambulance er ineens.

Nouja, ambulance... Het was een oude station-car zonder vering en papa werd op een plastic 'brancard-dingetje' gelegd en de auto ingeschoven. De achterklep kon maar nét dicht. Toen moesten we ongeveer een half uurtje rijden naar het ziekenhuis. En de wegen zijn hier niet zo als bij ons.... Voor papa was deze rit erg pijnlijk omdat zijn arm nog uit de kom was en al die hobbels in de weg niet echt bevordelijk waren.
Eenmaal in het ziekenhuis aangekomen hebben ze onze wonden schoongemaakt en papa heeft een pijnstiller gekregen. Het duurde een tijdje voordat de dokter kwam en die wilde eerst röntgenfoto's maken. Zo gezegd zo gedaan. We waren rond half 9 gevallen en rond half elf was papa terug met de 'X-Ray's'. Ze stelden ons voor om naar Phuket te gaan omdat dat een beter ziekenhuis is. We waren die ochtend in een overheidsziekenhuis en in Phuket is een 'private hospital'. In het overheidsziekenhuis in Krabi konden we toch niet voor 16 uur geholpen worden dus die keuze was niet zo moeilijk.
Met de ambulance, dit keer leek het meer op een 'echte' ambulance, zijn we in ongeveer 3 uur naar phuket gebracht. En dat was echt een beter ziekenhuis en hadden we er weer meer vertrouwen in. We vonden het echt vervelend dat ze die arm niet gewoon meteen terug hebben gezet, maar ze wilden het alleen onder narcose doen. Na een hoop papieren in te vullen en handtekeningen te zetten is papa uiteindelijk om 16.30 geholpen. Papa moest een nacht blijven en dat was maar goed ook, want na de narcose was papa nog heel erg lang dizzy en slaperig. Papa heeft nu nog wel veel last van zijn arm, maar dat is niet gek nadat hij 8 uur lang met zijn arm uit te kom heeft gelegen, die spieren zijn helemaal opgerekt geweest en het heeft veel pijn gedaan.

De dokter heeft papa vanmorgen ontslagen. Heeft gezegd dat het 6 weken duurt voordat zijn schouder genezen is en hij moet het dus een dikke maand rustig aan doen. De eerste twee weken moet hij een mitella om houden ter ondersteuning. We zijn nu aan het wachten totdat al het papierwerk is geregeld en dan kunnen we gaan. Dan gaan we, als het goed is, met de ziekenhuistaxi naar Suratani waar we op de boot kunnen stappen naar Koh Phangan.

Hopelijk zal het volgende verhaaltje wat leuker zijn! Het moet een goed resort zijn waar we naar toe gaan en we zijn benieuwd naar de Full Moon Party......