Snorkelen bij Caño Island

Eenmaal terug in drake bay rusten we wat uit bij de kamer en gaan dan op zoek naar een leuk restaurant. De nr. 1 op tripadvisor drake bay café, serveert die avond alleen koffie en fruitshakes, geen eten. Jammer. Het wordt een Italiaans restaurant. Er staat één degelijke houten tafel, die is helaas bezet. Blijkt later de vrouw des huizes. Voor ons een plastic tafeltje met wankele plastic stoeltjes. We worden geholpen door een meisje van een jaar of zes. Later helpt ook haar zusje, ik denk dat ze 8 is. Weet niet wat er Italiaans aan was, er stond niet eens pizza op de kaart en wel locale gerechten. Vooruit, er stonden pasta's op het menu. Wij gaan toch voor de mexicaanse gerechten, nachos voor mij en burritos voor Roy. Het tafelkleedje is ook niet schoon, Roy vertrouwt het allemaal niet echt qua hygiene. Papa stond in de keuken en toen hij ons eten klaar had ging hij in een luie stoel zitten en hij liet zijn kinderen werken. Moeder ging ondertussen wat vegen en stoelen verschuiven enzo.. We voelden ons niet echt welkom, wat een familie zeg! Gauw weg hier!

Die avond, als we op bed liggen begint het te onweren, nog nooit zoiets meegmaakt! Het ging hard! Het was net of de bliksem in de boom naast ons huis insloeg. We zitten natuurlijk in een baai, in het dal weerkaatst die knal denk ik waardoor het nog harder klinkt. Maar het hing wel recht boven ons. Toen we met de boot vanaf corcovado kwamen zagen we al een onweersbui boven het land hangen, we waren al bang dat die onze kant uit kwam... 

De volgende dag gaan we snorkelen maar het regent nog steeds. We vragen ons af of het wel doorgaat. Aan het ontbijt krijgen we te horen dat we even wachten tot het stopt met regenen. Vooral de weg naar Caño Island met de boot is niet prettig in de regen. We vertrekken een uurtje later dan gepland, het lijkt op te klaren. Helaas zien we onderweg geen walvissen of dolfijnen. We snorkelen op twee verschillende plekken. De eerste heet shark cave, er zitten daar vaak haaien, helaas zien we er geen. Weet even niet meer welke, maar in ieder geval vegetarische.. :) We zien een paar kleine gekleurde vissen, een grote school grotere grijze vissen en veel paar grote papagaai vissen. We spreken een paar mensen die zijn wezen duiken, die hebben wel twee haaien gezien, een zeeschildpad en veel verschillende vissen. Jammer dat wij niet ons padi open water niet meer hebben kunnen halen vandewege Roy zijn oorproblemen. Omdat het bewolkt is en later ook gaat regenen is het koraal niet zo mooi van kleur.. Eigenlijk zijn we ook verwend, vooral in Curaçao, maar ook in Cuba en Thailand vonden wij het snorkelen mooieren zagen we veel meer vissen. Op de terugweg begint het weer te regenen en de zon is nergens te bekennen. Het is echt koud! Als we bijna bij de baai zijn leggen we eerst nog bij een andere baai aan om te lunchen. De gids heeft weer een grote koelbox bij en maakt een buffetje zodat we allemaal een gezonde sandwich kunnen maken met aardappelsalade en vers fruit. Goed geregeld! Wel nog steeds heel koud! Er zitten hier heel veel Ara's, papegaaien. In Drake Bay ook wel, maar hier komen ze heel dicht bij in de boom zitten en zien we er veel meer. 

Op de laatste avond gaan we bij een leuk barretje wat eten. Er komt en grote dikke zwarte mot of iets binnen vliegen, wat is dat nou? Het blijkt een dikke vette tor te zijn zo groot als een vuist! Moet niet gekker worden! 

De volgende ochtend gaan we met de boot terug naar Sierpe. Nu is het hoogwater en vaart de boot een groot gedeelte door de mangrove in plaats van over de brede rivier. Weer een prachtig tochtje. De boot zit nu een stuk voller en er zit een man uit Zwitserland in de boot die zich wat maf gevraagd. Blijkt dat hij ooit twee uur dood is geweest en daarna alles is kwijtgeraakt. Zijn zoon had hem nu mee op vakantie genomen. Hij had heel te tijd een koffertje bij, ik denk wat zit daar toch in? In de boot zegt ie, your a gold captain I'll play a song For you! Hij doet zijn koffer open en zet zijn klarinet in elkaar en speelt Amazing Grace. Toen was iedereen wel even stil.. 

Als we weer aankomen in Sierpe, zijn we toch wel blij dat we weer bij onze auto zijn. Weer alle vrijheid hebben en kunnen gaan waar we willen en van niemand afhankelijk zijn.

Tot het volgende verhaal!

Adios amigo's!